In het midden van de 19e eeuw, en meer bepaald in de zomer van 1875, debuteerde de eerste Azerbeidzjaanse krant Ekinchi, wat in het Russisch "Ploughman" betekent. Dat is de reden waarom, nadat de republiek in 1991 onafhankelijk werd, de nationale persdag op 22 juli in Azerbeidzjan jaarlijks wordt gevierd. Maar in het afgelopen decennium wordt deze feestdag niet plechtig gehouden.
Op 22 juli 2012 vierde de Republiek Azerbeidzjan de nationale persdag. Tijdens deze feestdag brachten leden van mensenrechtenorganisaties en correspondenten van onafhankelijke media hulde aan de graven van beroemde Azerbeidzjaanse journalisten: Najaf Najafov, Elmar Huseynov en Hasan bey Zardabi, die zich aan dit gevaarlijke beroep hebben gewijd en hun leven ervoor hebben gegeven.
Emir Huseynov, hoofd van het Institute for Freedom and Security of Reporters, gaf een interview aan de krant Caucasian Knot. Daarin betreurde hij het dat de republiek het persfestival al jarenlang niet bepaald leuk vindt. Journalistiek in Azerbeidzjan is volgens hem een nogal risicovolle onderneming. Omdat je hier eer, gezondheid, vrijheid en zelfs het leven kunt verliezen.
Veel correspondenten en jeugdactivisten zitten nog steeds achter de tralies. Ze werden beschuldigd van verschillende aanklachten: verraad, aanzetten tot religieuze en raciale haat, de dreiging van terrorisme en zelfs belastingontduiking. Momenteel zijn 4 correspondenten en 2 bloggers in hechtenis genomen.
Shain Khadzhiev, de redacteur van Turan, sprak zich uit over het feit dat de journalistiek in Azerbeidzjan nu erg onrendabel is. Daarom is een van de problemen van deze blanke staat het gebrek aan concurrentie. Om waarheidsgetrouwe informatie in de pers weer te geven, heeft men immers vaak te maken met politieke belangen.
Volgens de redacteur blijft de Azerbeidzjaanse advertentiemarkt onder staatscontrole. Veel media-redacteuren, in een moeilijke financiële situatie, worden gedwongen de instructies van de autoriteiten op te volgen en zich terug te trekken uit hun posities, zodat hun publicaties op de een of andere manier blijven bestaan. De oligarchen, die hun spel spelen in de economie en politiek van de republiek, oefenen ook grote druk uit op de pers.
Gebrek aan vooruitzichten voor dit beroep in Azerbeidzjan werd ook bevestigd door Zeynal Mammadli, een professor aan de Baku University. Hij zei dat de enige uitweg is het versterken van het maatschappelijk middenveld, het creëren van een sfeer van een democratische markt en pluralisme. En de huidige geest van monopolisme doodt de ontwikkeling van de journalistiek in de republiek.
Tot slot, volgens Bakhtiyar Sadigov, de redacteur van de krant Azerbeidzjan, bestaan de media van de republiek volledig met de steun van de staat. Hij beweert dat de regering schulden aan veel uitgevers en mediakanalen heeft afgeschreven en zelfs leningen aan de pers heeft verstrekt. Daarnaast is in Azerbeidzjan het State Media Support Fund georganiseerd.
Als gevolg hiervan hebben de meeste redacteuren van onafhankelijke kranten de regering aangeklaagd wegens onrecht. Aan de vooravond van de Free Press Day zei de Amerikaanse president Barack Obama ook dat Azerbeidzjan een van de landen is waar het recht op persvrijheid niet wordt uitgeoefend.
Desalniettemin werd de feestdag ter ere van de Nationale Persdag van Azerbeidzjan gekenmerkt door een concert op het podium van Buta Palace. Op 22 juli vond een concert plaats van de beroemde Azerbeidzjaanse zanger Roya samen met Leonid Agutin, geëerd kunstenaar van Rusland.
En op 24 juli, ter ere van deze viering, ontmoette Ali Akhmedov, een afgevaardigde van de Nieuwe Azerbeidzjaanse Partij, op het hoofdkantoor de redactie van de belangrijkste media van het land en feliciteerde hen met hun professionele vakantie. Tijdens de bijeenkomst informeerde hij de gasten over de prestaties van de correspondenten van de republiek, over de verdere doelstellingen van de ontwikkeling van de pers en over de aandacht die president Ilham Aliyev aan de media had gegeven. Hij wenste zijn collega's ook verder succes in hun werk.
