Een oude legende zegt: in de nacht van 30 april op 1 mei komen heksen, zwarte magiërs en tovenaars samen voor de sabbat op de berg Brocken. Het feest en de dansen van verschillende vertegenwoordigers van boze geesten gaan door tot de ochtend. En de gevolgen van de mysterieuze Walpurgisnacht worden lange tijd gevoeld door de bewoners van de omliggende dorpen en steden.
Gebruiksaanwijzing
1
Hoe vreemd het ook mag lijken, de naam was een feestdag voor een heks namens de heilige. De Engelse non Walpurga kwam in 748 naar Duitsland om hier een klooster te vestigen. Ze was een respectabele, hardwerkende en minzame vrouw. De lokale bevolking respecteerde haar. Na de dood van Walpurg voor speciale diensten aan de Duitse kerk werd ze heilig verklaard. Dagnonnen geïdentificeerd op 1 mei. En zo bleek de sabbat onder de bijzondere bescherming van St. Walpurga te staan.
2
De nacht van de laatste lentemaand wordt in veel Europese landen sinds de oudheid met bijzondere plechtigheid gevierd. De heidenen vierden het einde van de winter en verheugden zich in het warme seizoen. De verspreiding van het christendom dwong de aanhangers van oude riten om zich te verstoppen. Het luidruchtige feest van de meidag werd in het geheim gehouden, op plaatsen die niet toegankelijk waren en verborgen voor nieuwsgierige blikken: in het struikgewas van het bos, bovenop de berg. Mensen van ver zagen de vuurflitsen en hoorden luid gezang. Maanlicht voegde een ritueel toe aan de heidenen van mysterie. Daarom besloten christenen dat wat er in de nacht van 1 mei gebeurt, een sabbat van boze geesten is.
3
Oude legendes beschrijven Walpurgis Night als ongebreideld en grenzeloos plezier. Heksen verbrandden enorme vreugdevuren, sprongen eroverheen en maakten wilde dansen rond het vuur. Toen raakten ze verloofd met Satan en markeerden ze zichzelf met een teken van boze geesten. Na Walpurgis Night ontvingen heksen buitengewone hekserijvaardigheden.
4
De Sabbat-deelnemers ondersteunden hun magische krachten met behulp van een speciale crème gemaakt van het sap van maretak, sint-janskruid, hemlock en andere kruiden. Zelfs vandaag de dag proberen ondernemende Duitse ambachtslieden toeristen een wonderbaarlijk instrument te maken en te verkopen.
5
De belangrijkste plaats voor het verzamelen van heksen in de wereld wordt beschouwd als de berg Brocken in de Duitse Harz. De lokale bevolking noemt het de top van de Heksentantsplatz, die uit het Duits wordt vertaald als 'plaats van de dans van de heksen'. Je kunt hier komen zonder een stoepa en een bezem. Vanuit de stad Thale langs de rotsachtige kloof, poëtisch de Duivelsmuur genoemd, wordt een kabelbaan naar de berg aangelegd.
6
Sinds het einde van de 19e eeuw staat Brocken stevig op de lijst van populaire toeristische routes. In de nacht van 1 mei 1896 werd hier de eerste georganiseerde "sabbat" gehouden. Verkleed als heksen, tovenaars, magiërs dansten mensen rond vreugdevuren, zongen volksliederen en verheerlijkten Walpurga. Later werd het feest aangevuld met theatervoorstellingen, trucs, sessies van magie en waarzeggerij.
7
Het centrale evenement van de nacht is het branden van een opgezette heks. Een helder vreugdevuur symboliseert zuivering. Het is gebruikelijk om er niet alleen droge takken in te gooien, maar ook oude dingen. Samen met afval 'verbrandt' iemand zijn eigen slechte gedachten, fouten en onvriendelijke handelingen. Gereinigd door het licht van vuur, krijgt hij de kans om helemaal opnieuw te beginnen. En om de herinnering aan de mysterieuze Walpurgisnacht lang te bewaren, nemen toeristen een souvenir mee - een figuur van een gebroken heks.
