Ellen DeGeneres gaf twee Parkland schietende overlevenden een platform in haar show, 22 maart, om uit te leggen waarom het van vitaal belang is dat ze deelnemen aan de mars van dit weekend in Washington. Bekijk hun krachtige verklaringen.
Ellen DeGeneres, 60, staat achter de studenten van Parkland Florida die de massale schietpartij hebben overleefd die 17 van hun klasgenoten op 16 februari 2018 heeft gedood. Delaney Tarr, 17, en Sam Zeif, 18, namen deel aan de show Ellen DeGeneres op 22 maart om uit te leggen de impact die ze van plan zijn te hebben op Washington wanneer ze zich aansluiten bij hun medestudentenoverlevenden en andere supporters tijdens het March for Our Lives-evenement. Het evenement, dat wereldwijd aandacht heeft gekregen, zal worden gehouden op 24 maart 10.00 uur in Washington, DC, evenals andere steden in de VS, waaronder NYC, Los Angeles, Boston en Chicago.
Tijdens hun discussie met Ellen werd Zeif emotioneel toen hij zich zijn beste vriend Joaquin Oliver, 17, herinnerde, die zijn leven verloor tijdens de tragedie. Oliver is een belangrijke reden waarom Zeif zo hard vecht voor wapenbeheersing. Zeif herinnerde zich een citaat dat Oliver's vader aan zijn vader vertelde. Hij zei: "Het verschil tussen mij en jij [de vader van Zeif] in dit gevecht, is dat je de angst niet meer hebt." Zeif legde uit: "Mijn vader heeft nog steeds vier kinderen, Joaquin's vader niet, dus daarom hij heeft deze kracht. '
Delaney Tarr sprak over de bijeenkomst March For Our Lives en hoe het een uiting van eenheid zal zijn, evenals een gelegenheid voor hen om de studenten en alle anderen te horen. “Deze mars voor ons, het is dit vertoon van eenheid onder iedereen, omdat iedereen zich verenigt onder deze oorzaak
.Het is meer dan dat, 'zei ze. "Het is een kans om niet te worden genegeerd, want wanneer honderdduizenden mensen op Washington marcheren en zeggen:" Doe iets ", is het moeilijk om dat te negeren
Dat is ons doel hier, om die luide en heldere stem te hebben. '
Beide studenten hebben ook onthuld dat ze zijn teruggekeerd naar Marjory Douglas Stoneman High School 'sinds de dodelijke schietpartij, omdat het een' noodzakelijke stap was '. Ze moesten zich weer normale tieners voelen, al was het maar voor een paar vluchtige seconden, 'zei Tarr.
De dingen zijn nu echter heel anders. Ze missen niet alleen 17 van hun klasgenoten, maar ze blijven ook in angst leven. Wanneer een brandalarm afgaat, wanneer een boek valt, wanneer iemand op de deur van het klaslokaal klopt, legden Tarr en Zeif uit dat de geluiden hen in een "paniekmodus" brengen. Wanneer iets dat zo normaal was gebeurt, "is er dat moment waarop Ik denk 'schoolschutter', gaf ze toe en voegde eraan toe: 'Ook al is dat niet noodzakelijkerwijs logisch, het is nog steeds het denkproces [nu].'
