Op 1 mei 1886 protesteerden arbeiders in de Amerikaanse stad Chicago universeel tegen de bestaande arbeidsomstandigheden. Mensen eisten een vermindering van de arbeidsduur tot 8 uur. De demonstratie eindigde in gewelddadige botsingen met wetshandhaving en de executie van vier onschuldige deelnemers.
Drie jaar later stelde het Parijse congres van de Tweede Internationale voor om deze tragische gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis voort te zetten. In juni 1889 ontving 1 mei de status van de Dag van de Internationale Solidariteit van de Arbeiders. Hij werd aangeboden om te vieren door demonstraties te houden met de bevordering van sociale vereisten. De eerste demonstraties op de Dag van de Solidariteit van Arbeiders vonden plaats in Duitsland, België, Italië, Spanje en andere landen. De belangrijkste vereiste van de deelnemers was nog steeds de introductie van een 8-urige werkdag bij de fabrieken.
Even later werd er op 1 mei feest gevierd in Rusland. De eerste jaren vonden ze voornamelijk plaats in de vorm van "t-shirts". Op deze dag ging iedereen de stad uit voor een picknick, die naast amusement ook politiek van aard was. Sinds het begin van de 20e eeuw begonnen arbeiders rally's en demonstraties te organiseren in centrale straten en pleinen. En in 1918 kreeg de Meidag de officiële status en werd bekend als Internationale Dag. Jaarlijks en massaal werden er bijeenkomsten en processies gehouden: duizenden mensen namen eraan deel. Naast de processies van arbeiders die successen in de productie demonstreerden, werden er militaire optochten op straat gehouden. Actief uitgevoerde creatieve groepen.
Na nog eens 10 jaar, in 1928, breidde de vakantie zijn tijdsbestek uit. Het land heeft al 2 internationale dagen gevierd - 1 en 2 mei. Beide dagen waren vrije dagen: in de eerste - er werden vergaderingen gehouden, concerten, processies en demonstraties, in de tweede - gingen ze meestal naar de natuur en gingen ze op bezoek.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd May Day niet gevierd, maar in de naoorlogse jaren werd de traditie van rally's en processies nieuw leven ingeblazen. Er werden massademonstraties gehouden onder de slogans die door politici, veteranen en gevorderde arbeiders van de tribune werden afgekondigd. Sinds het midden van de jaren 50 werden er processies en optochten van arbeiders op televisie uitgezonden. In 1970 veranderde de feestdag haar naam in "Dag van de Internationale Arbeiderssolidariteit". Dit drukte een andere semantische belasting uit, die nu werd geïnvesteerd in triomf.
Met de verandering van het politieke regime in Rusland verloor May Day zijn ideologische karakter en in 1992 veranderden de autoriteiten de naam in 1 mei als het "Festival van Lente en Arbeid". In 2001 was 2 mei geen vrije dag meer. De traditie van het houden van bijeenkomsten en demonstraties op 1 mei is tot op de dag van vandaag in veel delen van de wereld blijven bestaan: in Rusland, een aantal Europese landen, in Afrika en Amerika.
Gerelateerd artikel
May Day Story
