De oorspronkelijke bruiloft is erg lang (meerdere dagen) en wordt gecompliceerd door talloze rituelen, zinnen en actieve personages. De moderne huwelijksceremonie is sterk vereenvoudigd, maar behoudt de echo's van eerdere tradities.
De pre-huwelijksceremonie van matchmaking wordt nu heel vaak genegeerd. Het komt voor dat een jonge man de ouders van zijn uitverkorene bezoekt met geschenken en traktaties en vraagt om de handen van hun dochter. In zeldzame gevallen wordt een carnavalsritueel van matchmaking uitgevoerd wanneer een matchmaker bij de bruidegom is. Ze verklaart dat "jij goederen hebt, wij hebben een koopman", bruidshuwelijken leidt (zegt haar dat ze langs een plank moet lopen om haar te laten zien, munten van de vloer moet halen om ijver te tonen) en de bruidegom, regelt de bruiloft. In de regel wordt de rol van matchmaker uitgevoerd door een naast familielid van de familie van de bruidegom of bruid, of de toekomstige gastheer.
Eerder, op het vrijgezellenfeest, klaagden vriendinnen, rouwden om een vriendin die een vrij bedrijf verliet. Nu is een vrijgezellenfeest een leuk feest 'laatste' voor een rustig gezinsleven.
De ochtend van de trouwdag begint met de komst van de bruidegom. Tegen die tijd zou de bruid al gekleed moeten zijn in een trouwjurk. Versierd met bloemen en linten, rijdt de "bruiloftstrein" (in de moderne interpretatie is een colonne van auto's) versmald naar het huis. Bij de poort of ingang wordt hij opgewacht door de bruidsmeisjes en begint het losgeld.
Meestal is losgeld een reeks taken die de bruidegom met succes moet voltooien of de overwinning met geld moet "uitkopen" en verder moet gaan. Helemaal tot aan de kamer waar de bruid wacht, presenteert ze een hindernisbaan en alle taken zijn erop gericht uit te zoeken hoe goed de bruidegom zijn uitverkorene kent en hoeveel hij van haar houdt. Ondanks het succes van de bruidegom, kunnen ze hem misschien geen echte bruid brengen - dan zal de bruidegom de bruid moeten zoeken of haar opnieuw moeten verlossen.
In zeldzame gevallen geven de ouders van de bruid het losgeld uit.
Dan is er een kleine buffettafel: de ouders van de bruid behandelen de gasten en iedereen gaat naar de burgerlijke stand om te schilderen of naar de tempel voor de bruiloft. Vroeger werd het luiden van klokken beschouwd als een amulet van boze geesten, nu is het vervangen door de signalen van auto's van het huwelijkskonvooi. Na de ceremonie worden jonggehuwden die de straat opgaan begroet met stormachtig applaus en overladen met confetti, rozenblaadjes en rijst - een symbool van rijkdom en grote families.
Vanuit de burgerlijke stand neemt de bruidegom de bruid meestal in haar armen, maar dit is een echo van een ander ritueel - de bruid in haar armen brengen in het huis van de bruidegom. Deze actie had een specifiek magisch doel: een brownie bedriegen. Zodat de brownie de bruid niet als een vreemde beschouwt, maar haar behandelt als een pasgeborene die in huis verscheen zonder de drempel over te steken. Nu is deze actie gewoon een versiering van de feestdag en een versluierde belofte van de echtgenoot om zijn vrouw zijn hele leven in zijn armen te dragen.
Daarna gaan ze naar het 'feest' - een galabanket. Jonggehuwden worden hier begroet met een brood en een zoutvaatje: de bruid en bruidegom worden uitgenodigd om brood te bijten - er wordt aangenomen dat degene die een groter stuk bijt de eigenaar van het huis zal zijn.
Tijdens het feestelijke feest worden jongeren gefeliciteerd en krijgen ze cadeautjes aangeboden. De moderne overgangsrite van de bruid van het huis van haar ouders naar het huis van de bruidegom is de langzame dans van de bruid en vader, in het midden waarvan de vader het meisje aan de bruidegom doorgeeft, en de dans gaat verder met hem.
Een vriend - een zeer actieve deelnemer aan het hele huwelijksfeest - wordt nu vervangen door "getuigen", beste vrienden (getuige) en bruidsmeisjes. Tijdens het feest worden gasten vermaakt door de gastheer of gastheer van grappige wedstrijden.
