Is Pasen een heidense feestdag?

"Bright holiday" - zoals christenen Pasen noemen. Het neemt een centrale plaats in onder christelijke feestdagen. Maar veel gebruiken die verband houden met Pasen, doen je denken aan het heidense verleden.

De naam "Pasen" komt van het Hebreeuwse woord "Pascha" - "passeren". Dit komt door een van de afleveringen van het oudtestamentische boek "Exodus": God belooft Mozes "door het land Egypte te gaan" en alle eerstgeborenen te vernietigen. Deze verschrikkelijke executie had niet alleen gevolgen voor joodse huizen die waren gemarkeerd met het bloed van lammeren. Na deze gebeurtenissen staat de farao Joden toe Egypte te verlaten - de jaren van slavernij waarin het door God uitverkoren volk verbleef. Ter herinnering hieraan vierden de joden elk jaar het Pascha met de verplichte slacht van een lam (lam).

Pascha werd gevierd in de tijd van het aardse leven van Jezus Christus. Het Laatste Avondmaal - de laatste maaltijd van de Heiland met de apostelen - was een paasmaaltijd. Het laatste avondmaal werd gevolgd door een kruisbeeld en op de derde dag - zondag. Het feest van het Oude Testament kreeg dus een nieuwe betekenis: in plaats van het offerlam - het offer van de Zoon van God aan het kruis, in plaats van de uittocht uit de Egyptische slavernij - het resultaat van de "slavernij" van de zonde.

Pasen is dus een feestdag die geworteld is in het Oude Testament en gewijd is aan de centrale gebeurtenis van het Nieuwe Testament, en het is onmogelijk om de heidense feestdag te beschouwen.

Maar alle volkeren die het christendom adopteerden, waren ooit heidens, en dit ging niet zonder een spoor over. Veel christelijke feestdagen waren "overwoekerd" met gebruiken die hun oorsprong vonden in het heidense verleden, en Pasen was geen uitzondering.

Het is opmerkelijk dat de Engelse en Duitse naam van de feestdag niet wordt geassocieerd met de Hebreeuwse naam. In het Engels wordt Pasen Pasen genoemd, in het Duits - Ostern. In beide talen wordt dit geassocieerd met het woord "oost". Deze wortel gaat terug naar de naam van de godin Ishtar, die werd vereerd in een aantal staten tussen de rivieren, haar cultus drong door in Egypte. De cultus van Ishtar en haar zoon Tammuz werd geassocieerd met vruchtbaarheid. De vakantie gewijd aan deze goden markeerde de komst van de lente, de opstanding van de natuur, de zon na de winter.

Belangrijke kenmerken van deze feestdag waren gekookte eieren - ter herinnering aan het ei waarop de godin van de maan afstamde. Een grote rol in de rituelen werd gespeeld door een konijn - een dier, vooral geliefd bij Tammuz.

In Rusland werd natuurlijk noch Ishtar noch Tammuz vereerd, maar er bestond een vakantie gewijd aan het begin van de lente, en het ei, een symbool van de geboorte van een nieuw leven, speelde ook een grote rol in zijn rituelen.

Chronologisch viel het festival samen met de joodse en vervolgens christelijke Pasen. Omdat ze onder de heidenen woonden, konden de joden wat gebruiken van hen lenen. Vervolgens konden vertegenwoordigers van heidense volken, die christen waren geworden, heidense gebruiken handhaven, waardoor ze een nieuwe betekenis kregen. Dit gebeurde overal waar een nieuw geloof kwam.

De kerk had geen bezwaar tegen de oude gebruiken, als ze in de christelijke geest werden heroverwogen. In het bijzonder wordt de gewoonte om eieren voor christenen te schilderen niet langer geassocieerd met de symboliek van vruchtbaarheid, maar met het bekende verhaal van de ontmoeting van Maria Magdalena met de Romeinse keizer. Bezwaren wekten alleen directe verwijzingen op naar het verleden, naar heidense rituele handelingen. In Rusland had de orthodoxe kerk bijvoorbeeld niets tegen beschilderde eieren - ze wijdden ze zelfs in kerken aan de vooravond van Pasen, maar veroordeelden het schaatsen van eieren - een heidens spel dat verband houdt met de cultus van Yarila. Evenzo is het in het Westen niet langer mogelijk om de "heidense" gewoonte te overwegen om een ​​konijn voor Pasen te koken.

Pasen kan dus niet worden beschouwd als een heidense feestdag, en zelfs voorchristelijke gebruiken die, in combinatie met Pasen, door hun semantische inhoud niet langer heidens waren.

Over Pasen